செல்வத்துட் செல்வஞ் செவிச்செல்வம் அச்செல்வம் 
செல்வத்து ளெல்லாந் தலை.

மு.வ உரை:

செவியால் கேட்டறியும் செல்வம், செல்வங்களுள் ஒன்றாகப் போற்றப்படும் செல்வமாகும், அச் செல்வம் செல்வங்கள் எல்லாவற்றிலும் தலையானதாகும்.

Translation:

Wealth of wealth is wealth acquired be ear attent; 
Wealth mid all wealth supremely excellent.

Explanation:

Wealth (gained) by the ear is wealth of wealth; that wealth is the chief of all wealth.

குறள் 412:

செவுக்குண வில்லாத போழ்து சிறிது 
வயிற்றுக்கும் ஈயப் படும்.

மு.வ உரை:

செவிக்கு கேள்வியாகிய உணவு இல்லாத போது (அதற்க்கு துணையாக உடலை ஒப்புமாறு) வயிற்றுக்கும் சிறிது உணவு தரப்படும்.

Translation:

When 'tis no longer time the listening ear to feed 
With trifling dole of food supply the body's need.

Explanation:

When there is no food for the ear, give a little also to the stomach.

குறள் 413:

செவியுணவிற் கேள்வி யுடையார் அவியுணவின் 
ஆன்றாரோ டொப்பர் நிலத்து.

மு.வ உரை:

கற்றவரின் செவியுணவாகிய கேள்வி உடையவர் நிலத்தில் வாழ்கின்றவரே ஆயினும் அவி உணவைக் கொள்ளும் தேவரோடு ஒப்பாவார்.

Translation:

Who feed their ear with learned teachings rare, 
Are like the happy gods oblations rich who share.

Explanation:

Those who in this world enjoy instruction which is the food of the ear, are equal to the Gods, who enjoy the food of the sacrifices.

குறள் 414:

கற்றில னாயினுங் கேட்க அஃதொருவற்கு 
ஒற்கத்தின் ஊற்றாந் துணை.

மு.வ உரை:

நூல்களைக் கற்றவில்லையாயினும், கற்றறிந்தவர்களிடம் கேட்டறிய வேண்டும், அது ஒருவனுக்கு வாழ்க்கையில் தளர்ச்சி வந்த போது ஊன்றுகோல் போல் துணையாகும்.

Translation:

Though learning none hath he, yet let him hear alway: 
In weakness this shall prove a staff and stay.

Explanation:

Although a man be without learning, let him listen (to the teaching of the learned); that will be to him a staff in adversity.

குறள் 415:

இழுக்கல் உடையுழி ஊற்றுக்கோல் அற்றே 
ஒழுக்க முடையார்வாய்ச் சொல்.

மு.வ உரை:

கல்லாதவன் ஒழுக்கமுடைய சான்றோரின் வாய்ச் சொற்கள், வழுக்கல் உடைய சேற்று நிலத்தில் ஊன்றுகோல் போல் வாழ்க்கையில் உதவும்.

Translation:

Like staff in hand of him in slippery ground who strays 
Are words from mouth of those who walk in righteous ways.

Explanation:

The words of the good are like a staff in a slippery place.

குறள் 416:

எனைத்தானும் நல்லவை கேட்க அனைத்தானும் 
ஆன்ற பெருமை தரும்.

மு.வ உரை:

எவ்வளவு சிறிதே ஆயினும் நல்லவற்றைக் கேட்டறிய வேண்டும், கேட்ட அந்த அளவிற்கு அவை நிறைந்த பெருமையைத் தரும்.

Translation:

Let each man good things learn, for e'en as he 
Shall learn, he gains increase of perfect dignity.

Explanation:

Let a man listen, never so little, to good (instruction), even that will bring him great dignity.

குறள் 417:

பிழைத்துணர்ந்தும் பேதைமை சொல்லா ரிழைத்துணர்ந் 
தீண்டிய கேள்வி யவர்.

மு.வ உரை:

நுட்பமாக உணர்ந்து நிறைந்த கேள்வியறிவை உடையவர், ( ஒரு கால் பொருள்களைத்) தவறாக உணர்ந்திருந்தாலும் பேதைமையானவற்றைச் சொல்லார்.

Translation:

Not e'en through inadvertence speak they foolish word, 
With clear discerning mind who've learning's ample lessons heard.

Explanation:

Not even when they have imperfectly understood (a matter), will those men speak foolishly, who have profoundly studied and diligently listened (to instruction).

குறள் 418:

கேட்பினுங் கேளாத் தகையவே கேள்வியால் 
தோட்கப் படாத செவி.

மு.வ உரை:

கேள்வியறிவால் துளைக்கப் படாத செவிகள், ( இயற்கையான துளைகள் கொண்டு ஓசையைக்) கேட்டறிந்தாலும் கேளாத செவிட்டுத் தன்மை உடையனவே.

Translation:

Where teaching hath not oped the learner's ear, 
The man may listen, but he scarce can hear.

Explanation:

The ear which has not been bored by instruction, although it hears, is deaf.

குறள் 419:

நுணங்கிய கேள்விய ரல்லார் வணங்கிய 
வாயின ராதல் அரிது.

மு.வ உரை:

நுட்பமான பொருள்களைக் கேட்டறிந்தவர் அல்லாத மற்றவர், வணக்கமானச் சொற்களைப் பேசும் வாயினை உடையவராக முடியாது.

Translation:

'Tis hard for mouth to utter gentle, modest word, 
When ears discourse of lore refined have never heard.

Explanation:

It is a rare thing to find modesty, a reverend mouth- with those who have not received choice instruction.

குறள் 420:

செவியிற் சுவையுணரா வாயுணர்வின் மாக்கள் 
அவியினும் வாழினும் என்.

மு.வ உரை:

செவியால் கேள்விச் சுவை உணராமல் வாயின் சுவையுணர்வு மட்டும் உடைய மக்கள், இறந்தாலும் என்ன, உயிரோடு வாழ்ந்தாலும் என்ன.

Translation:

His mouth can taste, but ear no taste of joy can give! 
What matter if he die, or prosperous live?.

Explanation:

What does it matter whether those men live or die, who can judge of tastes by the mouth, and not by the ear ?.