குறள் 121: 

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை 
ஆரிருள் உய்த்து விடும்.

மு.வ உரை:

அடக்கம் ஒருவனை உயர்த்தித் தேவருள் சேர்க்கும்; அடக்கம் இல்லாதிருத்தல், பொல்லாத இருள் போன்ற தீய வாழ்க்கையில் செலுத்தி விடும்.

Translation: 

Control of self does man conduct to bliss th' immortals share; 
Indulgence leads to deepest night, and leaves him there.

Explanation: 

Self-control will place (a man) among the Gods; the want of it will drive (him) into the thickest darkness (of hell).

குறள் 122: 

காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம் 
அதனினூஉங் கில்லை உயிர்க்கு.

மு.வ உரை:

அடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு போற்றிக் ‌காக்க வேண்டும். அந்த அடக்கத்தைவிட மேம்பட்ட ஆக்கம் உயிர்க்கு இல்லை.

Translation: 

Guard thou as wealth the power of self-control; 
Than this no greater gain to living soul!.

Explanation: 

Let self-control be guarded as a treasure; there is no greater source of good for man than that.

குறள் 123: 

செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும் அறிவறிந்து 
ஆற்றின் அடங்கப் பெறின்.

மு.வ உரை:

அறிய வேண்டியவற்றை அறிந்து, நல்வழியில் அடங்கி ஒழுகப்பெற்றால், அந்த அடக்கம் நல்லோரால் அறியப்பட்டு மேன்மை பயக்கும்.

Translation: 

If versed in wisdom's lore by virtue's law you self restrain. 
Your self-repression known will yield you glory's gain.

Explanation: 

Knowing that self-control is knowledge, if a man should control himself, in the prescribed course, such self-control will bring him distinction among the wise.

குறள் 124: 

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் 
மலையினும் மாணப் பெரிது.

மு.வ உரை:

தன் நிலையிலிருந்து மாறுபடாமல் அடங்கி ஒழுகுவோனுடைய உயர்வு, மலையின் உயர்வை விட மிகவும் பெரிதாகும்.

Translation: 

In his station, all unswerving, if man self subdue, 
Greater he than mountain proudly rising to the view.

Explanation: 

More lofty than a mountain will be the greatness of that man who without swerving from his domestic state, controls himself.

குறள் 125: 

எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும் 
செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து.

மு.வ உரை:

பணிவுடையவராக ஒழுகுதல்பொதுவாக எல்லோர்க்கும் நல்லதாகும்; அவர்களுள் சிறப்பாகச் செல்வர்க்கே மற்றொரு செல்வம் போன்றதாகும்.

Translation: 

To all humility is goodly grace; but chief to them 
With fortune blessed, -'tis fortune's diadem.

Explanation: 

Humility is good in all; but especially in the rich it is (the excellence of) higher riches.

குறள் 126: 

ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்தடக்கல் ஆற்றின் 
எழுநம்யும் ஏமாப் புடைத்து.

மு.வ உரை:

ஒரு பிறப்பில், ஆமைபோல் ஐம்பொறிகளையும் அடக்கியாள வல்லவனானால், அஃது அவனுக்குப் பல பிறப்பிலும் காப்பாகும் சிறப்பு உடையது.

Translation: 

Like tortoise, who the five restrains 
In one, through seven world bliss obtains.

Explanation: 

Should one throughout a single birth, like a tortoise keep in his five senses, the fruit of it will prove a safe-guard to him throughout the seven-fold births.

குறள் 127: 

யாகாவா ராயினும் நாகாக்க காவாக்கால் 
சோகாப்பர் சொல்லிழுக்குப் பட்டு.

மு.வ உரை:

காக்க வேண்டியவற்றுள் எவற்றைக் காக்கா விட்டாலும் நாவையாவது காக்க வேண்டு்ம்; காக்கத் தவறினால் சொற்குற்றத்தில் அகப்பட்டுத் துன்புறுவர்.

Translation: 

Whate'er they fail to guard, o'er lips men guard should keep; 
If not, through fault of tongue, they bitter tears shall weep.

Explanation: 

Whatever besides you leave unguarded, guard your tongue; otherwise errors of speech and the consequent misery will ensue.

குறள் 128: 

ஒன்றானுந் தீச்சொல் பொருட்பயன் உண்டாயின் 
நன்றாகா தாகி விடும்.

மு.வ உரை:

தீய ‌சொற்களின் பொருளால் விளையும் தீமை ஒன்றாயினும் ஒருவனிடம் உண்டானால், அதனால் மற்ற அறங்களாலும் நன்மை விளையாமல் போகும்.

Translation: 

Though some small gain of good it seem to bring, 
The evil word is parent still of evil thing.

Explanation: 

If a man's speech be productive of a single evil, all the good by him will be turned into evil.

குறள் 129: 

தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதே 
நாவினாற் சுட்ட வடு.

மு.வ உரை:

தீயினால் சுட்ட புண் புறத்தே வடு இருந்தாலும் உள்ளே ஆறிவிடும்; ஆனால் நாவினால் தீய சொல் கூறிச் சுடும் வடு என்றும் ஆறாது.

Translation: 

In flesh by fire inflamed, nature may thoroughly heal the sore; 
In soul by tongue inflamed, the ulcer healeth never more.

Explanation: 

The wound which has been burnt in by fire may heal, but a wound burnt in by the tongue will never heal.

குறள் 130: 

கதங்காத்துக் கற்றடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்வி 
அறம்பார்க்கும் ஆற்றின் நுழைந்து.

மு.வ உரை:

சினம் தோன்றாமல் காத்து, கல்வி கற்று, அடக்கமுடையவனாக இருக்க வல்லவனுடைய செவ்வியை, அவனுடைய வழியில் சென்று அறம் பார்த்திருக்கும்.

Translation: 

Who learns restraint, and guards his soul from wrath, 
Virtue, a timely aid, attends his path.

Explanation: 

Virtue, seeking for an opportunity, will come into the path of that man who, possessed of learning and self-control, guards himself against anger.