குறள் 221: 

வறியார்க்கொன்று ஈவதே ஈகைமற் றெல்லாம் 
குறியெதிர்ப்பை நீர துடைத்து.

மு.வ உரை:

வறியவர்க்கு ஒரு பொருளைக் கொடுப்பதே ஈகை எனப்படுவது, மற்றவர்க்குக் கொடுப்பதெல்லாம் பயன் எதிர்பார்த்து கொடுக்கும் தன்மை உடையது.

Translation: 

Call that a gift to needy men thou dost dispense, 
All else is void of good, seeking for recompense.

Explanation: 

To give to the destitute is true charity. All other gifts have the nature of (what is done for) a measured return.

குறள் 222: 

நல்லாறு எனினும் கொளல்தீது மேலுலகம் 
இல்லெனினும் ஈதலே நன்று.

மு.வ உரை:

பிறரிடம் பொருள் பெற்றுக் கொள்ளுதல் நல்ல நெறி என்றாலும் கொள்ளல் தீமையானது, மேலுலகம் இல்லை என்றாலும் பிறக்குக் கொடுப்பதே சிறந்தது.

Translation: 

Though men declare it heavenward path, yet to receive is ill; 
Though upper heaven were not, to give is virtue still.

Explanation: 

To beg is evil, even though it were said that it is a good path (to heaven). To give is good, even though it were said that those who do so cannot obtain heaven.

குறள் 223: 

இலனென்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல் 
குலனுடையான் கண்ணே யுள.

மு.வ உரை:

யான் வறியவன் என்னும் துன்பச் சொல்லை ஒருவன் உரைப்பதற்கு முன் அவனுக்கு கொடுக்கும் தன்மை, நல்ல குடி பிறப்பு உடையவனிடம் உண்டு.

Translation: 

'I've nought' is ne'er the high-born man's reply; 
He gives to those who raise themselves that cry.

Explanation: 

(Even in a low state) not to adopt the mean expedient of saying "I have nothing," but to give, is the characteristic of the mad of noble birth.

குறள் 224: 

இன்னாது இரக்கப் படுதல் இரந்தவர் 
இன்முகங் காணும் அளவு.

மு.வ உரை:

பொருள் வேண்டும் என்ற இரந்தவரின் மகிழ்ந்த முகத்தைக் காணும் வரைக்கும் (இரத்தலைப் போலவே ) இரந்து கேட்கப்படுவதும் துன்பமானது.

Translation: 

The suppliants' cry for aid yields scant delight, 
Until you see his face with grateful gladness bright.

Explanation: 

To see men begging from us in disagreeable, until we see their pleasant countenance.

குறள் 225: 

ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசிஆற்றல் அப்பசியை 
மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின்.

மு.வ உரை:

தவ வலிமை உடையவரின் வலிமை பசியை பொறுத்துக் கொள்ளலாகும், அதுவும் அப் பசியை உணவு கொடுத்து மாற்றுகின்றவரின் ஆற்றலுக்குப் பிற்பட்டதாகும்.

Translation: 

'Mid devotees they're great who hunger's pangs sustain, 
Who hunger's pangs relieve a higher merit gain.

Explanation: 

The power of those who perform penance is the power of enduring hunger. It is inferior to the power of those who remove the hunger (of others).

குறள் 226: 

அற்றார் அழிபசி தீர்த்தல் அஃதொருவன் 
பெற்றான் பொருள்வைப் புழி.

மு.வ உரை:

வறியவரின் கடும்பசியைத் தீர்க்க வேண்டும் அதுவே பொருள் பெற்ற ஒருவன் அப் பொருளைத் தனக்குப் பிற்காலத்தில் உதவுமாறு சேர்த்து வைக்கும் இடமாகும்.

Translation: 

Let man relieve the wasting hunger men endure; 
For treasure gained thus finds he treasure-house secure.

Explanation: 

The removal of the killing hunger of the poor is the place for one to lay up his wealth.

குறள் 227: 

பாத்தூண் மரீஇ யவனைப் பசியென்னும் 
தீப்பிணி தீண்டல் அரிது.

மு.வ உரை:

தான் பெற்ற உணவை பலரோடும் பகிர்ந்து உண்ணும் பழக்கம் உடையவனை பசி என்று கூறப்படும் தீயநோய் அணுகுதல் இல்லை.

Translation: 

Whose soul delights with hungry men to share his meal, 
The hand of hunger's sickness sore shall never feel.

Explanation: 

The fiery disease of hunger shall never touch him who habitually distributes his food to others.

குறள் 228: 

ஈத்துவக்கும் இன்பம் அறியார்கொல் தாமுடைமை 
வைத்திழக்கும் வன்க ணவர்.

மு.வ உரை:

தாம் சேர்த்து வைத்துள்ள பொருளைப் பிறருக்குக் கொடுக்காமல் வைத்திருந்து பின் இழந்து விடும் வன் கண்மை உடையவர், பிறர்க்கு கொடுத்து மகிழும் மகிழ்ச்சியை அறியாரோ.

Translation: 

Delight of glad'ning human hearts with gifts do they not know. 
Men of unpitying eye, who hoard their wealth and lose it so?.

Explanation: 

Do the hard-eyed who lay up and lose their possessions not know the happiness which springs from the pleasure of giving ?.

குறள் 229: 

இரத்தலின் இன்னாது மன்ற நிரப்பிய 
தாமே தமியர் உணல்.

மு.வ உரை:

பொருளின் குறைபாட்டை நிரப்புவதற்க்காக உள்ளதைப் பிறர்க்கு ஈயாமல் தாமே தமியராய் உண்பது வறுமையால் இறப்பதை விடத் துன்பமானது.

Translation: 

They keep their garners full, for self alone the board they spread;- 
'Tis greater pain, be sure, than begging daily bread!.

Explanation: 

Solitary and unshared eating for the sake of filling up one's own riches is certainly much more unpleasant than begging.

குறள் 230: 

சாதலின் இன்னாத தில்லை இனிததூஉம் 
ஈதல் இயையாக் கடை.

மு.வ உரை:

சாவதை விடத் துன்பமானது வேறொன்றும் இல்லை, ஆனால் வறியவர்க்கு ஒரு பொருள் கொடுக்க முடியாதநிலை வந்தபோது அச் சாதலும் இனியதே ஆகும்.

Translation: 

'Tis bitter pain to die, 'Tis worse to live. 
For him who nothing finds to give!.

Explanation: 

Nothing is more unpleasant than death: yet even that is pleasant where charity cannot be exercised.