குறள் 91: 

இன்சொலால் ஈரம் அளைஇப் படிறுஇலவாம் 
செம்பொருள் கண்டார்வாய்ச் சொல்.

மு.வ உரை:

ஒருவர் வாயிலிருந்து வரும் சொல் அன்பு கலந்ததாகவும், வஞ்சனையற்றதாகவும், வாய்மையுடையதாகவும் இருப்பின் அதுவே இன்சொல் எனப்படும்.

Translation: 

Pleasant words are words with all pervading love that burn; 
Words from his guileless mouth who can the very truth discern.

Explanation: 

Sweet words are those which imbued with love and free from deceit flow from the mouth of the virtuous.

குறள் 92: 

அகன்அமர்ந்து ஈதலின் நன்றே முகனமர்ந்து 
இன்சொலன் ஆகப் பெறின்.

மு.வ உரை:

முகம் மலர்ந்து இன்சொல் உடையவனாக இருக்கப்பெற்றால், மனம் மகிழ்ந்து பொருள் கொடுக்கும் ஈகையைவிட நல்லதாகும்.

Translation: 

A pleasant word with beaming smile,s preferred, 
Even to gifts with liberal heart conferred.

Explanation: 

Sweet speech, with a cheerful countenance is better than a gift made with a joyous mind.

குறள் 93: 

முகத்தான் அமர்ந்து இனிதுநோக்கி அகத்தானாம் 
இன்சொ லினதே அறம்.

மு.வ உரை:

முகத்தால் விரும்பி- இனிமையுடன் நோக்கி- உள்ளம் கலந்து இன்சொற்களைக் கூறும் தன்மையில் உள்ளதே அறமாகும்.

Translation: 

With brightly beaming smile, and kindly light of loving eye, 
And heart sincere, to utter pleasant words is charity.

Explanation: 

Sweet speech, flowing from the heart (uttered) with a cheerful countenance and a sweet look, is true virtue.

குறள் 94: 

துன்புறூஉம் துவ்வாமை இல்லாகும் யார்மாட்டும் 
இன்புறூஉம் இன்சொ லவர்க்கு.

மு.வ உரை:

யாரிடத்திலும் இன்புறத்தக்க இன்சொல் வழங்குவோர்க்குத் துன்பத்தை மிகுதிபடுத்தும் வறுமை என்பது இல்லையாகும்.

Translation: 

The men of pleasant speech that gladness breathe around, 
Through indigence shall never sorrow's prey be found.

Explanation: 

Sorrow-increasing poverty shall not come upon those who use towards all, pleasure-increasing sweetness of speech.

குறள் 95: 

பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்கு 
அணியல்ல மற்றுப் பிற.

மு.வ உரை:

வணக்கம் உடையவனாகவும் இன்சொல் வழங்குவோனாகவும் ஆதலே ஒருவனுக்கு அணிகலனாகும் மற்றவை அணிகள் அல்ல.

Translation: 

Humility with pleasant speech to man on earth, 
Is choice adornment; all besides is nothing worth.

Explanation: 

Humility and sweetness of speech are the ornaments of man; all others are not (ornaments).

குறள் 96: 

அல்லவை தேய அறம்பெருகும் நல்லவை 
நாடி இனிய சொலின்.

மு.வ உரை:

பிறர்க்கு நன்மையானவற்றை நாடி இனிமை உடையச் சொற்களைச் சொல்லின், பாவங்கள் தேய்ந்து குறைய அறம் வளர்ந்து பெருகும்.

Translation: 

Who seeks out good, words from his lips of sweetness flow; 
In him the power of vice declines, and virtues grow.

Explanation: 

If a man, while seeking to speak usefully, speaks also sweetly, his sins will diminish and his virtue increase.

குறள் 97: 

நயன்ஈன்று நன்றி பயக்கும் பயன்ஈன்று 
பண்பின் தலைப்பிரியாச் சொல்.

மு.வ உரை:

பிறர்க்கு நன்மையான பயனைத் தந்து நல்ல பண்பிலிருந்து நீங்காத சொற்கள்,வழங்குவோனுக்கும் இன்பம் தந்து நன்மை பயக்கும்.

Translation: 

The words of sterling sense, to rule of right that strict adhere, 
To virtuous action prompting, blessings yield in every sphere.

Explanation: 

That speech which, while imparting benefits ceases not to please, will yield righteousness (for this world) and merit (for the next world).

குறள் 98: 

சிறுமையுவு நீங்கிய இன்சொல் மறுமையும் 
இம்மையும் இன்பம் தரும்.

மு.வ உரை:

பிறர்க்குத் துன்பம் விளைக்கும் சிறுமையிலிருந்து நீங்கிய இனிய சொற்கள் மறுமைக்கும் இம்மைக்கும் வழங்குவோனுக்கு இன்பம் தரும்.

Translation: 

Sweet kindly words, from meanness free, delight of heart, 
In world to come and in this world impart.

Explanation: 

Sweet speech, free from harm to others, will give pleasure both in this world and in the next.

குறள் 99: 

இன்சொல் இனிதீன்றல் காண்பான் எவன்கொலோ 
வன்சொல் வழங்கு வது.

மு.வ உரை:

இனிய சொற்கள் இன்பம் பயத்தலைக் காண்கின்றவன், அவற்றிற்கு மாறான வன்சொற்களை வழங்குவது என்ன பயன் கருதியோ?.

Translation: 

Who sees the pleasure kindly speech affords, 
Why makes he use of harsh, repellant words?.

Explanation: 

Why does he use harsh words, who sees the pleasure which sweet speech yields ?.

குறள் 100: 

இனிய உளவாக இன்னாத கூறல் 
கனிஇருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று.

மு.வ உரை:

இனிய சொற்கள் இருக்கும் போது அவற்றை விட்டுக் கடுமையான சொற்களைக் கூறுதல் கனிகள் இருக்கும் போது அவற்றை விட்டு காய்களைப் பறித்துத் தின்பதைப் போன்றது.

Translation: 

When pleasant words are easy, bitter words to use, 
Is, leaving sweet ripe fruit, the sour unripe to choose.

Explanation: 

To say disagreeable things when agreeable are at hand is like eating unripe fruit when there is ripe.

Keywords:  thirukkural thiruvalluvar tamil திருக்குறள் திருவள்ளுவர் அறத்துப்பால் இல்லறவியல் இனியவைகூறல்  தமிழ் தமிழன்