குறள் 1241: 

நினைத்தொன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்தொன்றும் 
எவ்வநோய் தீர்க்கும் மருந்து.

மு.வ உரை: 

நெஞ்சே! ( காதலால் வளர்ந்த) இத் துன்ப நோயைத் தீர்க்கும் மருந்து ஏதாவது ஒன்றை நீ நினைத்துப் பார்த்து எனக்குச் சொல்ல மாட்டாயோ?.

Translation: 

My heart, canst thou not thinking of some med'cine tell, 
Not any one, to drive away this grief incurable?.

Explanation: 

O my soul, will you not think and tell me some medicine be it what it may, that can cure this incurable malady?.

குறள் 1242: 

காதல் அவரிலர் ஆகநீ நோவது 
பேதைமை வாழியென் நெஞ்சு.

மு.வ உரை: 

என் நெஞ்சே! வாழ்க! அவர் நம்மிடம் காதல் இல்லாதவராக இருக்க, நீ மட்டும் அவரை நினைந்து வருந்துவது உன் அறியாமையே!.

Translation: 

Since he loves not, thy smart 
Is folly, fare thee well my heart!.

Explanation: 

May you live, O my soul! While he is without love, for you to suffer is (simple) folly.

குறள் 1243: 

இருந்துள்ளி என்பரிதல் நெஞ்சே பரிந்துள்ளல் 
பைதல்நோய் செய்தார்கண் இல்.

மு.வ உரை: 

நெஞ்சே (என்னுடன்) இருந்து அவரை நினைந்து வருந்துவது ஏன்? இந்தத் துன்பநோயை உண்டாக்கியவரிடம் இவ்வாறு அன்பு கொண்டு நினைக்கும் தன்மை இல்லையே!.

Translation: 

What comes of sitting here in pining thought, O heart? He knows 
No pitying thought, the cause of all these wasting woes.

Explanation: 

O my soul! why remain (here) and suffer thinking (of him)? There are no lewd thoughts (of you) in him who has caused you this disease of sorrow.

குறள் 1244: 

கண்ணும் கொளச்சேறி நெஞ்சே இவையென்னைத் 
தின்னும் அவர்க்காணல் உற்று.

மு.வ உரை: 

நெஞ்சே! நீ அவரிடம் செல்லும்போது என் கண்களையும் உடன் கொண்டு செல்வாயாக; அவரைக் காணவேண்டும் என்று இவை என்னைப் பிடுங்கித் தின்கின்றன.

Translation: 

O rid me of these eyes, my heart; for they, 
Longing to see him, wear my life away.

Explanation: 

O my soul! take my eyes also with you, (if not), these would eat me up (in their desire) to see him.

குறள் 1245: 

செற்றார் எனக்கை விடல்உண்டோ நெஞ்சேயாம் 
உற்றால் உறாஅ தவர்.

மு.வ உரை: 

நெஞ்சே! யாம் விரும்பி நாடினாலும் எம்மை நாடாத அவர் நம்மை வெறுத்து விட்டார் என்று எண்ணிக் கைவிட முடியும‌ோ?.

Translation: 

O heart, as a foe, can I abandon utterly 
Him who, though I long for him, longs not for me?.

Explanation: 

O my soul! can he who loves not though he is beloved, be forsaken saying he hates me (now)?.

குறள் 1246: 

கலந்துணர்த்தும் காதலர்க் கண்டாற் புலந்துணராய் 
பொய்க்காய்வு காய்திஎன் நெஞ்சு.

மு.வ உரை: 

என் நெஞ்சே! ஊடியபோது கூடி ஊடல் உணர்த்த வல்ல காதலரைக் கண்டபோது நீ பிணங்கி உணர மாட்டாய்; பொய்யான சினங்கொண்டு காய்கினறாய்.

Translation: 

My heart, false is the fire that burns; thou canst not wrath maintain, 
If thou thy love behold, embracing, soothing all thy pain.

Explanation: 

O my soul! when you see the dear one who remove dislike by intercourse, you are displeased and continue to be so. Nay, your displeasure is (simply) false.

குறள் 1247: 

காமம் விடுஒன்றோ நாண்விடு நன்னெஞ்சே 
யானோ பொறேன்இவ் விரண்டு.

மு.வ உரை: 

நல்ல நெஞ்சே! ஒன்று காமத்தை விட்டு விடு; அல்லது நாணத்தை விட்டு விடு; இந்த இரண்டையும் பொறுத்துக் கொண்டிருக்க என்னால் முடியாது.

Translation: 

Or bid thy love, or bid thy shame depart; 
For me, I cannot bear them both, my worthy heart!.

Explanation: 

O my good soul, give up either lust or honour, as for me I can endure neither.

குறள் 1248: 

பரிந்தவர் நல்காரென்று ஏங்கிப் பிரிந்தவர் 
பின்செல்வாய் பேதைஎன் நெஞ்சு.

மு.வ உரை: 

என் நெஞ்சே! பிரிவுத் துன்பத்தால் வருந்தி அவர் வந்து அன்பு செய்ய வில்லையே என்று ஏங்கி பிரிந்தவரின் பின் செல்கின்றாய் பேதை.

Translation: 

Thou art befooled, my heart, thou followest him who flees from thee; 
And still thou yearning criest: 'He will nor pity show nor love to me.'.

Explanation: 

You are a fool, O my soul! to go after my departed one, while you mourn that he is not kind enough to favour you.

குறள் 1249: 

உள்ளத்தார் காத லவரால் உள்ளிநீ 
யாருழைச் சேறியென் நெஞ்சு.

மு.வ உரை: 

என் நெஞ்சே! காதலர் உன் உள்ளத்தில் உள்ளவராக இருக்கும்போது நீ அவரை நினைத்து யாரிடம் தேடிச் செல்கின்றாய்?.

Translation: 

My heart! my lover lives within my mind; 
Roaming, whom dost thou think to find?.

Explanation: 

O my soul! to whom would you repair, while the dear one is within yourself?.

குறள் 1250: 

துன்னாத் துறந்தாரை நெஞ்சத்து உடையேமா 
இன்னும் இழத்தும் கவின்.

மு.வ உரை: 

நம்மோடு பொருந்தி இருக்காமல் கைவிட்டுச சென்ற காதலரை நெஞ்சில் வைத்திருக்கும்போது இன்னும் மெலிந்து அழகை இழந்து வருகின்றோம்.

Translation: 

If I should keep in mind the man who utterly renounces me, 
My soul must suffer further loss of dignity.

Explanation: 

If I retain in my heart him who has left me without befriending me, I shall lose even the (inward) beauty that remains.