இன்றி அமையாச் சிறப்பின ஆயினும் 
குன்ற வருப விடல்.

மு.வ உரை:

இன்றியமையாத சிறப்பை உடைய செயல்களே ஆயினும் குடிப்பெருமை தாழுமாறு வரும் செயல்களை ஒருவன் செய்யாமல் விட வேண்டும்.

Translation:

Though linked to splendours man no otherwise may gain, 
Reject each act that may thine honour's clearness stain.

Explanation:

Actions that would degrade (one's) family should not be done; though they may be so important that not doing them would end in death.

குறள் 962:

சீரினும் சீரல்ல செய்யாரே சீரொடு 
பேராண்மை வேண்டு பவர்.

மு.வ உரை:

புகழோடு பெரிய ஆண்மையும் விரும்புகின்றவர், புகழ் தோடும் வழியிலும் குடிப்பெருமைக்கு ஒவ்வாத செயல்களைச் செய்யமாட்டார்.

Translation:

Who seek with glory to combine honour's untarnished fame, 
Do no inglorious deeds, though men accord them glory's name.

Explanation:

Those who desire (to maintain their) honour, will surely do nothing dishonourable, even for the sake of fame.

குறள் 963:

பெருக்கத்து வேண்டும் பணிதல் சிறிய 
சுருக்கத்து வேண்டும் உயர்வு.

மு.வ உரை:

செல்வம் பெருகியுள்ள காலத்தில் ஒருவனுக்குப் பண்பு வேண்டும், செல்வம் குறைந்து சுருங்கும் வறுமையுள்ள காலத்தில் பணியாத உயர்வு வேண்டும்.

Translation:

Bow down thy soul, with increase blest, in happy hour; 
Lift up thy heart, when stript of all by fortune's power.

Explanation:

In great prosperity humility is becoming; dignity, in great adversity.

குறள் 964:

தலையின் இழிந்த மயிரனையர் மாந்தர் 
நிலையின் இழிந்தக் கடை.

மு.வ உரை:

மக்கள் தம் உயர்வுக்கு உரிய நிலையிலிருந்து தாழ்ந்த போது, தலைமையிலிருந்து விழுந்து தாழ்வுற்ற மயிரினைப் போன்றவர் ஆவர்.

Translation:

Like hairs from off the head that fall to earth, 
When fall'n from high estate are men of noble birth.

Explanation:

They who have fallen from their (high) position are like the hair which has fallen from the head.

குறள் 965:

குன்றின் அனையாரும் குன்றுவர் குன்றுவ 
குன்றி அனைய செயின்.

மு.வ உரை:

மலை போல் உயர்ந்த நிலையில் உள்ளவரும், தாழ்வுக்கு காரணமானச் செயல்களை ஒரு குன்றிமனி அளவு செய்தாலும் தாழ்ந்து போய் விடுவர்.

Translation:

If meanness, slight as 'abrus' grain, by men be wrought, 
Though like a hill their high estate, they sink to nought.

Explanation:

Even those who are exalted like a hill will be thought low, if they commit deeds that are debasing.

குறள் 966:

புகழ்இன்றால் புத்தேள்நாட்டு உய்யாதால் என்மற்று 
இகழ்வார்பின் சென்று நிலை.

மு.வ உரை:

மதியாமல் இகழ்கின்றவரின் பின் சென்று பணிந்து நிற்க்கும் நிலை, ஒருவனுக்கு புகழும் தராது, தேவருலகிலும் செலுத்தாது, வேறு பயன் என்ன.

Translation:

It yields no praise, nor to the land of Gods throws wide the gate: 
Why follow men who scorn, and at their bidding wait?.

Explanation:

Of what good is it (for the high-born) to go and stand in vain before those who revile him ? it only brings him loss of honour and exclusion from heaven.

குறள் 967:

ஒட்டார்பின் சென்றொருவன் வாழ்தலின் அந்நிலையே 
கெட்டான் எனப்படுதல் நன்று.

மு.வ உரை:

மதியாதவரின் பின் சென்று ஒருவன் உயிர்வாழ்வதை விட, அவ்வாறு செய்யாத நிலையில் நின்று அழிந்தான் என்று சொல்லப்படுதல் நல்லது.

Translation:

Better 'twere said, 'He's perished!' than to gain 
The means to live, following in foeman's train.

Explanation:

It is better for a man to be said of him that he died in his usual state than that he eked out his life by following those who disgraced him.

குறள் 968:

மருந்தோமற்று ஊன்ஓம்பும் வாழ்க்கை பெருந்தகைமை 
பீடழிய வந்த இடத்து.

மு.வ உரை:

ஒருவனுடைய பெருந்தகைமை தன் சிறப்புக்கெட நேர்ந்த போது, அவன் உடம்பை மட்டும் காத்து வாழும் வாழ்க்கை சாவாமைக்கு மருந்தோ.

Translation:

When high estate has lost its pride of honour meet, 
Is life, that nurses this poor flesh, as nectar sweet?.

Explanation:

For the high-born to keep their body in life when their honour is gone will certainly not prove a remedy against death.

குறள் 969:

மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார் 
உயிர்நீப்பர் மானம் வரின்.

மு.வ உரை:

தன் உடம்பிலிருந்து மயிர் நீங்கினால் உயிர்வாழாத கவரிமானைப் போன்றவர் மானம் அழிய நேர்ந்தால் உயிரை விட்டுவிடுவர்.

Translation:

Like the wild ox that, of its tuft bereft, will pine away, 
Are those who, of their honour shorn, will quit the light of day.

Explanation:

Those who give up (their) life when (their) honour is at stake are like the yark which kills itself at the loss of (even one of) its hairs.

குறள் 970:

இளிவரின் வாழாத மானம் உடையார் 
ஒளிதொழுது ஏத்தும் உலகு.

மு.வ உரை:

தமக்கு யாதேனும் இழிவு நேர்ந்தால் உயிர் வாழாத மானம் உடையவரின் புகழை உலகத்தார் தொழுது ஏந்தி நிற்பார்கள்.

Translation:

Who, when dishonour comes, refuse to live, their honoured memory 
Will live in worship and applause of all the world for aye!.

Explanation:

The world will (always) praise and adore the fame of the honourable who would rather die than suffer indignity.